Voor het eerst sinds ruim een maand bleef de vleugel onaangeroerd in de hoek staan. Dat kon ook niet anders, want het instrument schijnt een revisie te ondergaan, dus het kwam goed uit dat de ritmesectie vrijdagavond bestond, naast contrabas en drums, uit een gitaar.
Het Brian Levy/Rick Hollander Quartet toert door Europa, om hun nieuwste cd te promoten. Daarbij mag natuurlijk een van Nêerlands meest vermaarde jazzpodia, De Tor, niet overgeslagen worden. Het was jazz met mes-en-vork-en-een-servet, keurige jazz, maar zeker niet academisch. Daarvoor zaten er genoeg rafelige randjes aan: dat wat jazz zo aantrekkelijk maakt als muzieksoort. Voornamelijk speelde het trio eigen werk, composities van drummer Rick Hollander, die schier overstaanbare aankondigingen deed (daarvoor is toch een microfoon uitgevonden?) en saxofonist Brian Levy. De enige covers waren I Didn’t Know What Time it Was, Indian Summer en de bloedstollend mooie versie van Embraceable You van Gershwin, die volgend jaar juli alweer 80 jaar geleden is heengegaan.
Een microfoon was er ook niet voor tenorsaxofonist Brian Levy en toch wist hij alle trommelvliezen overtuigend te bereiken met zijn fantasierijke spel. De bescheiden contrabassist Will Woodart trok niet veel solowerk naar zich toe. Pas tijdens de toegift, het al eerder vermelde Embraceable You, ging hij even “los”. Drummer Rick Hollander verhoogde de sfeer door zich regelmatig te wapenen met brushes, dat de muziek kousenvoeten lijkt te geven.
De grote held van de avond was voor mij echter onbetwist de Duitse gitarist Paul Brändle (om internationaal mee te tellen was de a-umlaut vervangen door “ae”). Wat had die man veel in zijn mars! Op Catherine-achtige wijze zat hij er lustig op los te improviseren, op zijn gitaar die ook nog eens een opvallend glashelder geluid teweeg bracht.
Al met al een ouderwets avondje prima jazzmuziek in De Tor.