ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Concert door Mosquito. Bezetting: Arjan Stam – trompet, Ewout Dercksen – tenor saxofoon, Pieter van Santen – piano, Uli Wentzlaff-Eggebert – bas, Erik Poorterman – drums. Programma: Blakeyish – standards & eigen composities in stijl van Art Blakey.
Het jazzkwintet Mosquito steekt de muziek van de legendarische jazzdrummer Art Blakey in een nieuw jasje op hun debuutalbum Blakeyish. Het album werd vrijdagavond voor de tweede keer ten gehore gebracht en bevat composities geïnspireerd op de stijl van de energieke drummer Blakey.
De avond wordt vrolijk geopend met het nummer ‘Reflections in Blue’. In dit lekkere swingende nummer krijgen we een muzikaal voorstelrondje te horen waarin verschillende muzikanten de kans krijgen om te improviseren. Trompettist Arjan Stam trapt af met een elegante solo, daarna laat saxofonist Ewout Dercksen zijn snelle loopjes horen. Pieter van Santen improviseert en begeleidt zichzelf tegelijkertijd mooi. Bassist Uli Wentzlaff-Eggebert laat in zijn solo de hoge tonen van de bas fraai naar voren komen.
Daaropvolgend komt het hele album ‘Blakeyish’ aan bod. Het eerste nummer ‘A Wheel within a wheel’ is een cover van een compositie van saxofonist Bobby Watson. De relaxte sfeer van dit nummer wordt aangevuld met verschillende solo’s. De solo van Stam op zijn bugel begint zacht en warm. Later in zijn improvisatie komen de snellere melodieën naar voren, waar Dercksen goed op aansluit. Hij combineert lange tonen met snelle loopjes in zijn solo. Van Santen begint zijn solo rustig en bouwt op naar het einde. Erik Poorterman pakt ook een solo en laat verschillende ritmes horen.
Het volgende nummer is een compositie van Van Santen. De track begint met een intro van Poorterman. Later volgen solo’s van Van Santen, Wentzlaff-Eggebert en Dercksen. In deze improvisaties laten de solist en de ritmesectie steeds samenspel van niveau horen.
Daarna volgt ‘Lost Ground’, geschreven door Wentzlaff-Eggebert. Deze ballad gaat over het gevoel dat veel muzikanten de afgelopen jaren zullen hebben herkend. De grond verdwijnt onder je voeten vandaan en houvast is ver te zoeken. De intro is voor Van Santen. Een gevoelig pianospel wordt gevolgd door warme klanken van Stam op bugel en zachte brushes van Poorteman. Wentzlaff-Eggebert schittert in zijn bassolo. Dercksen, Stam en Van Santen hebben een korte improvisatie en het nummer wordt afgesloten met een fill van Wentzlaff-Eggebert.
In het energieke nummer ‘A Jazz Message’, een compositie van Van Santen, heeft de piano een belangrijke rol. Het nummer begint met een pianomelodie, waarna Stam en Dercksen verder invullen. Van Santen pakt zijn moment in zijn technisch sterke solo. Dercksen volgt met een juist zeer melodische solo. Wentzlaff-Eggebert speelt ook een solo en Poorterman sluit dit fijne nummer af.
Na de pauze wordt het nummer ‘Come Rain or Come Shine’ gespeeld. Deze standard, die ook is opgenomen door Blakey & the Jazz Messengers, geeft een chill gevoel. De solo van Stam op bugel past goed in deze sfeer. Van Santen neemt de solo over en samen met Wentzlaff-Eggebert speelt hij het nummer uit.
Het nummer daarna, ‘So Tired’, blijkt het hoogtepunt van de avond. Het up tempo nummer heeft een lekkere latin sfeer. Stam begint de solo’s en Dercksen volgt al snel. Wentzlaff-Eggebert en Poorterman doen daarna een zogeheten 4 om 4: Wentzlaff-Eggebert begint met 4 maten improvisatie, waarna Poorterman volgt met 4 maten. Dit patroon herhaalt zich dan weer en zo zorgen ze samen voor een topsolo. Op een gegeven moment gebruikt Wentzlaff-Eggebert zijn bas zelfs als percussie-instrument, door er zacht op te slaan als een soort trommel. Ook maakt hij gebruik van een strijkstok, wat niet vaak voorkomt in de jazzmuziek. Even later pakt Wentzlaff-Eggebert zijn moment en gaat door met een fantastische improvisatie.
Met de uitgerekte toegift ‘Blues March’, een van de bekendste nummers van Blakey, blijkt aan het eind van deze topavond dat de energie nog lang niet op is, zowel bij Mosquito als bij het publiek!