Ode aan Monk

Na enkele weken met hapklare tonale brokken was het vrijdagavond wel even slikken bij het aanhoren van wat minder voorspelbaar in het gehoor liggend repertoire dat het Clazz Ensemble bracht. De elf composities die door het twaalftal voor het voetlicht werden gebracht waren alle geïnspireerd door jazzgrootheid Thelenious Monk. Alleen al titels als ‘State of Monk’, ‘Monkey Drummer’, ‘Monk On The Moon’ en ‘Comp Like Monk’ ondersteunden deze verwijzing. Zelfs schrijvers als Bernlef had ooit een verhaal over Monk geschreven en dit “Hoe van de trap te vallen” werd dan ook voorgelezen, net als Luceberts “A shade Dark Than Light Blue”. Deze combinatie van literatuur en muziek is tamelijk zeldzaam op dit podium, net als het rondlopen van musici, zoals tijdens het eerste stuk na de pauze gebeurde. Deze ongecorformeerdheid vormde de rode draad van deze muzikaal wel heel interessante avond. We hoorden loepzuiver samenspel, uiterst secuur getimed door stuk voor stuk giganten op hun instrumenten. Boeiende tutti’s werden afgewisseld door soms bijna uitputtende soli op piano, alt-, tenor- en baritonsax, trombone, trompet, contrabas en drums. Drie stukken waren geschreven door pianist Frank Carlberg, een door saxofonist Dick de Graaff. Net als met de andere composities lieten ze nog eens horen hoe mateloos boeiend Thelenious Monk was en hoe terecht het was om in elk geval één avond op te dragen aan deze jazzheld: een gloedvolle en welverdiende ode.