Heel even leek het erop dat de titel van het eerst gespeelde stuk (fonetisch uitgesproken) toonaangevend zou zijn voor de rest van de avond: “Blakeyish” klinkt immers als “bleekjes”. Het is ook wat, als je als bigband ineens zonder dirigent moet optreden, na een langjarige traditie van gedirigeerd spelen. Dan moeten de muzikale bakens ineens verzet worden, dan zijn er ineens (lees verder:)