Hoe juristen toch nog op het rechte pad van de muziek terecht kunnen komen, had Paolo Conte al jaren geleden bewezen, maar vrijdagavond hadden we met nog een voorbeeld te maken: Henk Kraayeveld. Samen met een drietal puike instrumentalisten bezorgde hij het publiek een onvergetelijk avondje met luisterjazz, waarbij zelfs de bierkoeler teveel lawaai bleek te produceren. Er ontstond een heel intiem sfeertje, omdat er op pantoffels, “tiptoe” werd gemusiceerd. Een mooi voorbeeld hiervan was de prachtig dromerige versie van “For no one” van The Beatles, bijna mooier dan… (nee, die zin maak ik niet af als rechtgeaarde Beatles-fan). Zelden heb ik een saxofonist gehoord die zoveel noten in een chorus stopt als Paul van der Feen en het dan ook nog boeiend houdt. Een stevig fundament vormde de meest uitgebalanceerde ritmesectie van een wel heel wijde omtrek: gitarist Peter Nieuwerf en bassist Ruud Ouwehand. Hun gevoel voor humor werd nog een onderstreept met een citaat van “Splanky”, ooit de tune van Brandpunt. Kraayeveld zingt niet alleen mooi en trefzeker, hij redt zich ook meer dan aardig met het Portugees, getuige “Louisa” van Jobim –het meest kwetsbare duet van de avond van de zanger en de gitarist- en laat hem maar scatten… Wie miste er een drummer? Wie miste overigens “Ome Willem” Edwin Rutten? Laat deze vragen maar retorisch blijven.