door Wilma de Hoog
De Tsjechische pianist Emil Viklický is wereldberoemd, behalve in Nederland – maar daar gaat nu verandering in komen. Hij is hier op uitnodiging van Martin ter Haar – ook beroemd, maar alleen in Enschede – die zelf ook een aantal nummers meezingt. De begeleiding is in de vertrouwde handen van Ruud Ouwehand (bas) en John Engels (drums).
Ze beginnen met een stomende blues die de barre winterkou snel doet vergeten. Daarna volgt er een aantal composities van Viklický zelf. Hierin combineert hij de karakteristieke toonsoorten en melodieën van de Moravische volksmuziek met eigentijdse jazz. Dit is Viklický’s specialiteit en vooral hierom staat hij als componist in het buitenland bekend. Opvallend zijn de onregelmatige maatsoorten en de afwisselende dynamiek. Dat maakt de muziek spannend, terwijl het toch ook heel toegankelijk blijft. De musici letten goed op elkaar, zodat er een mooie interactie is tussen de piano en de ritmesectie. Ouwehand en Engels hebben een eigen inbreng en krijgen ook ruimte voor solo’s, maar het is Viklický die de regie houdt. En dat doet hij goed, hij swingt flink mee op zijn pianokruk en sleept het publiek mee in zijn enthousiasme. Hier en daar wordt er zelfs meegeklapt.
Voor en na de pauze zingt Martin ter Haar een aantal songs mee. Het is duidelijk dat hij een grote aanhang heeft in Enschede en omstreken. Hij moet er even in komen, maar komt bij Fragile van Sting goed op dreef. Hierbij wordt in het publiek zelfs meegezongen. Gelukkig zorgt Viklický ervoor dat het geen zoetsappig popliedje wordt.
Daarna nemen de instrumenten het podium weer over, met opnieuw een serie opzwepende, swingende nummers, waarbij het publiek zijn enthousiasme goed laat zien en horen. Als ik nog eens in Praag ben, ga ik zeker op zoek naar een optreden van Emil Viklický!
